TWARDOWSKI'S WIFE

Eating, drinking, smoking, laughter,          
Reverly and wild to-do -
shake the inn from floor to rafter
With huzzahing and halloo.

There Twardowski heads the table,
Arms akimbo, pasha-wise, And he shouts,
"Show what you're able"
Jokes and tricks and terrifies.

Round a soldier playing bully,
Scolding, shoving lustily,
Hums his sword-blade - and a woolly
Rabbit in his place they see!

At a lawyer sitting drinking
Quietly his bowl of grog
He has set his wallat clinking -
And the lawyer is a dog!

To a tailor's forehead clapping
Three long tubes, he smacks his nose
Thrice, and at his sudden tapping,
Out the Danzig vodka flows.

He had drained his cup already
When the tankard gave a hum
And a clank. "The devil!" said he,
"Well,my friend, why have you come?"

In the cup a little devil
Of a bob-tailed German brand,
Greeted all the guests, most civil,
Bowing, prancing, hat in hand.

Then from out the tankard jumping
To the flow, two ells he grows:
Claws like hawk's, a hooked nose,
clumpin
On one hen's foot, so he goes.

"Ah, Twardowski, brother, greeting!"
Says he boldly, at his ease:
"Did you not expect this meeting?
I am Mephistopheles.

0n Bald Mountain not so lately
You bequeathed to me your soul.
Wrote your name down accurately
On a bull's hide for a scroll.

"All my friends were at your orders:
You, when two years" time had flown,
Were to come to Rome. My warders
Then should take you for their own.

Seven years you've spent tormenting
Hell with magic, nor do you
Plan your journey yet, frequenting
Inns, although your bond is due.

Vengeance, though you count upon her
Being late, at last strikes home,
And I now arrest Your Honor -
For this inn is named The Rome,

At this dictum so acerbum
Twardowski fled, but as he ran
The devil cought him. "Where's your verbum
Nobile", he said, "my man?"


What was to be done? A moment
Till he forfeited his head!
Swiftly then Twardowski reckoned
On a scheme to serve his stead.

"Read, Mepfiisto, the condition
Of the contract on your scroll;
When the time of my perdition
Comes and you demand my soul",

"I am still to have one little
Right: to set a threefold task:
You must do each jot and tittle
Of whatever I may ask."

"See the tavern sign, a stallion
Painted on a canvas ground:
Let me jump on the rapscallion,
Break away, and gallop round."

"Twist a whip of sand, moreover,
For me, and upon the brink
Of the wood build me a cover
Where I may find food and drink."

"Make the walls of nutshells matching
The Carpathians in height;
Out of Jews' beards make the thatching
And pack popy seed on tight."

"Look, here is a nail for measure,
One inch through, three inches long:
With three spikes, such is my pleasure
Nail each seed down, stout and strong."

Jumping high for joy, Mephisto
Waters, feeds and grooms the horse;
Turns a whip of sand, and presto!
It stands ready for the course.

Then Twardowski mounts the racer,
Makes it trot and caracole;
And the building was no facer -
There it stood, complete and whole!

"WelI, you've won that bout, Sir Devil!
Here's the second; do your best!
Jump in holy water, level
With your neck; the bowl's been biest."

Coughing, spitting, ever faster
Sweats the devil at this check:
But the servant minds the master,
Plunges in up Co his neck.

Out he flew as if projected
From a sling, and, snorting wrath,
Screamed: "Now you're our own elected!
Brr! But what a vapour bath!"

- "One more task before you get me-
Even magic has an end -
Here's Madame Twardowski: Let me
Introduce my little friend.

"For a year I'll make my dwelling
With Beelzebub. Above
You shall pass the year in spelling
Me as husband with my love."

"Swear her love and recognition
And obedience unalloyed;
Fail in only one condition,
And our contract's null and void."

One ear to Twardowski bending,
One eye on his wife, but more
Feigning than in fact attending,
Satan seeks to reach the door.

While Twardowski taunts and teases
And attempts to bar his way,
Through the keyhole, out he squeezes
And is running yet, they say.


bron: info-poland.buffalo.edu/.../mickiewicz/.../link.sht...

POOLSE FRANKENSTEIN

Zabkowice Slaskie in de provincie  Silezie kun je vinden in vooroorlogse mappen onder de naam Frankenstein. Daar, lang tijd voor het verschijnen van Mary Schelleys  monster, werd ons eigen monster geboren of , om specifieker te zijn, ons eigen monsters.

      In januari 1606 barst in Zabkowice de pestepidemie uit van ongehoorde omvang : 2061 personen gaan dood, wat betekent 1/3 van de stadspopulatie. Wanhopige, jammerende  mensen zoeken naar een reden en oorzaak van deze tragedie. Toen,  in de loop van de vroege herfst, brengt een dienaar van de plaatselijke doodgraver een afschuwelijke melding: zijn broodheer maakt uit de ontbindende lijken een gif. De Gemeenteraad stelt een doctorscomité aan om de zaak grondig te onderzoeken.  Aanvankelijk staat het comité wantrouwend tegenover het hele verhaal, maar tijdens het huisonderzoek van de hoofdverdachte, de doodgraver Waclaw Forster, wordt het  corpus delicti gevonden.- poeder en zalf gemaakt uit de ontbindende lijken. Tussen 10 september en 4 oktober 1606 werden 8 personen gearresteerd: 5 mannen en 3 vrouwen, onder verdenking van het vergiftigen van mensen en het verspreiden van een epidemie, en het prepareren van gif. Bovendien hebben verdachten in de martelkamer een bekentenis afgelegd dat ze huizen en lijken hadden beroofd,  gif hadden gesmeerd op deurklinken en deurdrempels en kinderhartjes hadden gegeten. Ook hadden ze maagden onteerd op het altaar. De kapel van H. Nicholaus,bij de begraafplaats, waar deze onzuivere praktijken hebben plaatsgevonden, bestaat nog steeds (de 1-maja straat).

In herfst 1606 werden alle verdachte schuldig bevonden en veroordeelt tot verminking van het lichaam en de dood op de brandstapel.

   Ondanks deze opoffering duurde de epidemie nog voort tot het begin van 1607. In datzelfde jaar uitte de lokale dominee, Samuel Heinnitz, dankbare gebeden. In 1609 verschijnen deze gebeden in druk onder de titel: “Echte verhaal over sommige, ontdekt en tenietgedane, giftige daden van een duivelse jager,  tijdens de epidemie van 1606”.  De naam “duivelse jager” is in de preken gebruikt als personificatie van het kwaad welke de doodgravers hadden aangericht..

     In de loop van de tijd kreeg deze duivelse jager in het algemeen bewustzijn de identiteit van een echt bestaand persoon, namelijk als monster van Frankenstein. Vandaag is aangenomen dat het monster werkelijk is gecreeërd door Victor Frankenstein in Zabkowice Slaskie en dit gruwelijke verhaal is gebruikt als lokmiddel voor toeristen.

Over maestro Twardowski en de magische spiegel

Is Twardowski de grote magiër geweest die de doden tot leven kon wekken?

Hij was waarschijnelijk de Duitse alchemicus Laurentius Dhur. Tijdens zijn studie in Wittenberg maakte hij kennis met  de Poolse Franciszek Karpinski, die later bisschop van Krakau zou worden. Beide heren zijn geïnteresseerd in alchemie, astrologie, en magie,  dus hun vriendschaap bloeit en uiteindelijk komt  Laurentius Duhr met zijne  nieuwe vriend in Polen terecht. Toen Karpinski de functie van bisschop van Krakau kreeg komt Duhr onder zijn protectie te staan en dankzij deze bescherming maakt hij snel carrière. Hij verandert dan zijn naam voor Twardowski -  duhr in de poolse taal is namelijk twardy.

Echter in de Poolse traditie wordt hij bekend als de Poolse adelman, die zijn ziel aan de duivel verkocht in ruil voor onbegrensde kennis en diensten van de duivel zelf.

Volgens het pact kon Twardowski alleen dood gaan en zijn ziel aan de duivel verliezen in de plaats Rome. Meedogenloos gebruikte hij zijn helse slaven voor de meest absurde opdrachten, waardoor dezen overmoeid raakten. De wanhopige duivels lokten Twardowski onder vermomming naar een herberg. Grote pech voor Twardowski want de herberg heette Rome, zodat de duivels in staat waren hem mee te nemen naar de hel. Halverwege kwam Twardowski tot inkeer en begon psalmen te zingen. De geschrokken drommels lieten hem toen op de maan achter waar hij nog steeds op zijn Laatste Oordeel wacht.

Tot zover de legende. In werkelijkheid startte het parlement, na de dood van Zygmunt August, een onderzoek naar deze geestaffaire.

Twardowski vlucht richting Wegrow  naar zijne machtige vriend de bisschop. Onderweg wordt hij vermoord in het dorp Mystki-Rzym (Rzym is de Poolse naam voor Rome). Achter de moord staan de gebroeders Mniszech. Twardowski was gewoon de “man who knows to much”. 

Het enige overblijfsel van de magiër bevindt zich in de Basilik van Maria Hemelvaart in Wegrow. Het is een spiegel die Twardowski naliet voor de familie Krasinski. Hoog boven de deur van de sacristie wordt deze spiegel omringd door een houten lijst met als opschrift:

”Luserat hoc speculo magicas Tvardowvius artes, lusus at iste Dei versus in obsequium est”, wat inhoudt: "Met deze spiegel speelde Twardowski , waarin hij zijn magische kunstjes liet zien, maar nu veranderd in Gods dienst”.

In 1958 onderzocht T.Przypkowski de spiegel, gemaakt uit een legering van zilver, tin, en  zink en toont ons een amateuristisch, eenmalig product. Volgens wetenschapper niets bijzonders, maar toch werd in de houten lijst geen enkele houtwormkever of huisbokter gevonden, terwijl de andere lijsten van de sacristie vol met gaten zitten.

Natuurlijk hebben dergelijke mysterieuze antiquiteiten hun eigen legende. Opvallend is de breuk in het onderste gedeelte van de spiegel als gevolg van de ijdelheid van de pastoor, die zijn eigen schoonheid in de spiegel wilde bewonderen, maar in plaats daarvan de duivel kreeg te zien. In paniek wierp hij een sleutelbos naar de spiegel. Volgens een andere legende zou Napoleon, die waarschijnlijk in Wegrow is geweest, de spiegel hebben laten vallen toen hij daarin de nederlaag van zijn leger zag en zijn eenzame dood op St. Hélene. Een ongehoorzame studente in de jaren 70 gebruikte een ladder om haar gezicht in de spiegel te kunnen zien en schrok toen ze haar gezicht zag met donkere strepen. Een paar jaar later belandde ze als politiek gevangene achter de tralies.

Daarom is het beter niet in de spiegel te kijken , omdat deze een niet al te rooskleurige toekomst laat zien.

foto uit http://sarmatix.blogspot.com/

Leopold Staff- The mirage

I fell asleep and I had a dream.
I dreamt that an exhausted caravan trailed along the desert,
where I led it.  And that a fabulous mirage arose before us.
And that you [yourself] were this mirage
with lakes for eyes and with orchards for a body.
And that you rushed toward me, and that my desperate  comrades
Lay down to die.
I pronounced your name to start that dream from the beginning...
Alas! you never see the same mirage twice.

Seance aan de hof

  Na de dood van koningin Barbara Radziwilowna,  wou Sigmund August haar niet begraven in het voor zijn geliefde vroeger zo vijandige Krakau maar, volgens haar wens, in Wilno. Als hij declareert:”…omdat sommige mensen niet voor de levende koningin dankbaar zijn geweest, zo zullen ze haar na haar dood  niet zien en ook niet hebben..”.

  De rouwstoet verliet Krakau op 25 oktober 1551. Uit forensisch onderzoek uit 1931 werd ontdekt dat het lichaam van de jonge koningin beschermd was voor de zomerse hitte met een laagje van een niet geidentificeerd materiaal,  lijkend op voegsel.. In elke dorp of  stad, ontsteeg de koning zijn  paard en liep blootsvoets, ongeacht het weer , achter de kist.

Eindelijk in Wilno werd  Barbara’s lichaam ten ruste gelegd in de  H.Casimr Kapel.

  Tijd is niet gunstig geweest in het helingsproces van de koning, het rouwproces heeft hij nooit kunnen verwerken en tot rest van zijn leven droeg hij zwarte kleren en bleef hij melancholisch gestemd. Haar ovrgebleven kleren bewaarde hij als relikwieën.

 Met  zijn geliefde Barbara in gedachten, hoe vaak moet August gezucht hebben en woorden uit Tren van de dichter Kochanowski hebben herhaald:

”Waar  ooit ben jij, als je bent , hebt genade met mijn pijn.

En als je niet kan verschijnen in jouw vroegere gedaante

dan troost  mij zoveel als jij kan en kom bij mij alsof ik droom, als een schaduw, als een geest…”

 Van zijn droefheid profiteert de kliek van hofnarren  Krasinski en de gebroeders Mniszech. Mikolaj Mniszech ontmoet heimelijk in een klooster de leerlinge Barbara Gizanka, dochter van een koopman uit Warschau. Ze heeft een treffende fisical gelijkenis  met Barbara Radziwilowna.

  Samen met zijn broer Jerzy  bedacht Mikolaj een cynische plan. Bij dit complot werden F.Krasinski en zijn vriend, de magiër Twardowski betrokken. Twardowski  belooft dat hij met behulp van een magische spiegel  de verschijning van de koningin tot leven zal wekken, maar wel onder de voorwaarde dat Augustus stil moet blijven zitten en niet proberen haar gestalte aan te raken. In een koude januari nacht, telde August met een bonkend hart de minuten af tot de klok 12 uur zou slaan. Ineens, in het schemerlicht van kaarsen, kon je in de spiegel duidelijk een silhouet en….ja!  dat is haar.!. Barbara!

Verslag van dr. J.Possel is hartverscheurend:

”Het had niet veel gescheeld of de koning had op haar schoot gesprongen om haar zoet te liefkozen, maar Twardowski wist op het laatste moment dit voornemen te weerhouden, waarna de verschijning verdween…”.

  In werkelijkheid betrof het een complot van deelnemers die via een  speciale opening een kaars uit hadden geblazen zodat Barbara Gizanka, spelend de rol  van de gestorven koningin, in de duisternis verdween.

   Zelfs 500 jaar na deze gebeurtenis kunnen wij ons goed voorstellen met welke gevoelens   Sigmund August in de plotseling donkere kamer achter bleef: bitter geluk, ongeloof, een onmenselijk verdriet.

 Maar schijn is altijd beter dan niks. Geen wonder dat na de hele affaire de gebroeders Mniszech beloond werden en Barbara Gizanka de koninklijke maîtresse werd.

 schilderij van Jan Matejko "'Seance mat Barbara Radziwilowna"

Twee gedichten van K.K. Baczynski

Krzysztof Kamil Baczynski (1921-1944)

Krzysztof Kamil Baczynski died in the Warsaw uprising defending a house near the Wielki Theater, Warsaw, Poland.. All translations by Alex Kurczaba.

 White Magic
Standing before the mirror of silence
with her hands in her hair,
Barbara pours into her glass body
silver droplets of her voice.
And then like a jar
she fills with light and glasslike
filters stars through herself
and the white dust of the moon.
Through the quivering prism of her body
in the music of white sparks
minks will glide past
like fluffy leaves of sleep.
Hoarfrost will coat the bears in it
brightened by polar stars
and a stream of mice will weave through
flowing in a loud avalanche.
Until filled up with milk
she'll slowly sink into sleep
as melodically time will settle at the bottom
in a cascade of glare.
And so Barbara has a silver body. In it
the white mink of silence stiffens softly
under an unseen arm.

A Melody
Who'll give me back my musings
and the shadow that left after you?
Ah, these days like animals' murmur,
like plants are they - ever younger.
And before long - such little ones,
on a nutshell standing,
we'll sail against the seasons
as if to spite water rings.
The red of blood will be dreamt childishly
as puffed-out cheeks of a cherry.
The metal of storms will be discovered again
through a foamy blow-ball's head.
While the thunder of tears like an avalanche of stones
into little green beetles will change,
thus bending down to the water by turns
we'll incautiously sail to oblivion;
left behind by us on earth
only our shadows shall cry.
January 16, 1942

Koninklijke "Love Story"

Elke zondag avond  zit ik bij de tv buis, kijkende naar de serie Tudors. We kunnen ons afvragen in welke mate de makers van de serie zich houden aan de historische waarheid, maar de mooie kostuums en goede acteurs  maken van deze film toch een boeiende spektakel.

  Het gaat hier over een  passionele liefde, zoals die tussen de engelse monarch en zijn onderdaan ,welke zich ongeveer in dezelfde periode afspeelde, maar dan in Polen. Een bijzonder detail is dat Maria Tudor, de dochter van Hendrik VIII, een potentieel huwelijkskandidaat was voor  Poolse koning Zygmunt August – hoofdrolspeler in het volgende verhaal.

    Zygmunt August erfde in 1548 van zijn vader Zygmunt Stary (de Oude), het koninkrijk genoemd Commonwealth van de Kroon van het Poolse Koninkrijk en het Grote  Hertogdom

van Litouwen. (ook bekend als De Serene Republiek van de Twee Naties), met een bevolking

van bijna 7 miljoen, een gebied van 815.000 km2.

Van zijn moeder,  Bona Sforza uit Bari, kreeg hij als erfgoed haar zuidelijke temperament  en haar Italiaanse schoonheid. August was van  middelbare lengte, met slank maar sportief  postuur. Hij had donkere ogen en donker haar en een getinte huid.

Ofschoon de adel hem veroordeelde om zijn zachtheid, zijn onwil om oorlog te voeren en zijn tegenzin om bloed te vergieten, behoort deze intelligente man, met een brede interesse (zijne bibliotheek was een van de beste in Europa met 4000 volumes, gekocht uit eigen inkomsten), aardig in omgaan met mensen, tolerant op religieuze gebied, tot een van mijne favoriete, gedenkwaardige heersers in Polen.

Al snel maakte de troonopvolger kennis met ars amandi. Zijn vele amourettes, gedurende zijn hele leven, bezorgden hem in de ogen van tijdgenoten de opinie van erotomaan. Persoonlijk, omdat ik hem een uitzonderlijk sympathiek man vind, knijp ik liever een oogje dicht en beschouw ik hem graag meer als een zinnelijk, maar vooral romantische minnaar.

   In de tijd dat hij zijn echte grote liefde in zijn leven ontmoette, was Sigmund August getrouwd met Elizabeth Habsburg. Zij was een arm schepsel, jong, onzeker, angstig en gespeend van enig vrouwelijk schoon en charme en mede door haar aanvallen van epilepsie verloor ze de lust van haar man. Toen in de hoofdstad Krakau een epidemie uitbrak verliet de troonopvolger  zijn gemalin en vertrok naar zijn onderkomen in Litouwen. In zijn kasteel te Grodno, was hij bezig met administratie van het Grote Hertogdom van Litouwen maar ook in gezelschap van de gouden jeugd, bracht hij zijn tijd door met vermaak en jagen. Daar ontmoette hij twee vertegenwoordigers van een Litouwse adellijke familie. Dit waren Radziwill-Nicholas de Zwarte en Nicholas de Rode (aldus naar hun haarkleur genoemd). Hun zuster Barbara, die weduwe was, had problemen met de erfenis, en had aan de koning om inspraak verzocht.

   Barbara Gasztold de domo Radziwill maakte een enorme indruk op August. Niet alleen had ze een mooi gezicht, maar ze was lang van postuur en beschikte over slanke maar vrouwelijke vormen. Haar blonde haar en donkere ogen stonden in een mooi contrast met haar favoriete dieprode kleren. Zelfs haar vijand, bisschop St. Orzechowski, moest toegeven dat: “…Barbara zo’n mooi gezicht en lichaam heeft, dat door de jaloezie op haar schoonheid haar deugd in twijfel moet worden gebracht...”. Over vrouwen van Radziwill’s huis en hun zo genoemde losbandigheid is veel geroddeld in Polen, maar wij kunnen niet vergeten dat in het algemeen, Litouwse vrouwen bekend waren om hun iets minder formele omgaan met mannen dan hun Poolse zusters. Echter, in Barbara’s brieven aan de koning is geen spoor van erotiek. Het lijkt erop dat August meer verliefd was om haar toewijding aan hem, gemis van interesse in de politieke zaken en in dat ondefinieerbaar vrouwelijke charisma. Iets, aan wat Lukasz Gornicki - hoveling, schrijver, vriend van de koning, in zijne boek “Koninklijke Hoveling”  meermaals de nadruk legt bij de beschrijving van de ideale vrouw:”… bovendien, een vrouw moet een bepaalde zachtheid hebben , een zoetheid, iets liefkozend …”.

  Sigmund August en Barbara  waren echte levensgenieters. Sinds hun ontmoeting veranderde het kasteel in de Litouwse hoofdstad Vilnus tot een centrum van dansfeestjes, maskerades, banketten. Een Russische kroniek meldde dat tussen het huis van Radziwills en het koninklijke kasteel een geheime verbinding zou zijn gemaakt voor het gemak van de minnaars.

 In de tussentijd stierf de ongelukkige echtgenote van August. Niet meer gebonden trouwde August in het geheim zijn Barbara, in de zomer van 1547. Pas in februari 1548  licht hij  het parlement hierover in. Dit was ‘shocking news’ voor zijn onderdanen en zijn ouders.

Polen was toen verwikkeld in een strijd over de macht tussen de koning, adel en magnaten. De adel had reeds hun privileges veroverd- nu was er een strijd over o.a. de  uitvoering (executie) van deze privileges en rechten, die steeds ten voeten werden getreden door de magnaten. Een Koninklijke trouwerij,  met een vrouw uit de familie van de magnaten, werd ervaren als een klap voor de executionisten - partij. Ook de dood van Sigmund de Oude in april van dat jaar maakte het niet gemakkelijker voor August. Tijdens de herfst-sessies van het parlement deden zich dramatische scènes voor: parlementsleden die voor de koning knielden, velen met betraande ogen, smekend om het huwelijk ongeldig te laten verklaren. De verraste koning hield voet bij stuk en verschuilde zich achter de belofte van trouw, gegeven bij het altaar. “...Ik heb mijn vrouw een belofte gedaan en ik zal haar niet verlaten zolang het de Heer behaagt dat ik in leven blijf.  Ik verkies mijn geloof meer nog dan alle koninkrijken op aarde...” Daarop brak de hel los in Polen. Vulgaire veroordelingen bedolven het land, vol geroddel over de vele minnaars van Barbara, culminerend in een grafische voorstellingen van het intieme leven van het koninklijk paar. Intriges uit het buitenland begonnen de kop op te steken.

  Terwijl Polen bijna  in een huiselijke oorlog verwikkeld raakte, bloeide de liefde als nooit tevoren op. Brieven uit die tijd bevestigden het beeld dat August en Barbara elkaar hadden gevonden als twee Platoonse helften. Beweerd wordt : "…dat men nog nooit een vrouw had gezien die meer hield van haar man als de koningin van haar koning…”. En:  "... het is niet voorstelbaar dat een andere koningin meer genot bij haar man zou vinden als Barbara…". Ondanks eerdere voorspellingen dat de liefde snel uitgeblust zou zijn kon men constateren dat: "... de liefde steeds inniger werd, hoe langer, hoe beter..."

August overstelpte zijn geliefde met cadeaus, met edelstenen waarvan beiden liefhebbers waren. Vooral de mooiste parels - Barbara’s lievelingsjuwelen, werden uit Nederland geïmporteerd. Om haar vrolijk te stemmen bracht hij exotische dieren naar het hof: een leeuw, een kameel en voor het eerst in Litouwen zwanen (nomen est omen). Ze genoten van elkaars gezelschap in elk moment dat ze vrij waren van staatszaken.

Beiden waren niet alleen hartstochtelijke minnaars, maar vooral waren het zeer gevoelige mensen, die in elkaars armen de warmte probeerden te vinden, die ze misten in een kille, bijna haatdragende wereld aan het hof .

Barbara  heeft nooit misbruik gemaakt van de liefde van August voor haar door gunsten van anderen te verkrijgen, hetgeen haar populariteit bij de adel niet  heeft vergroot.

   In momenten van scheiding schrijven ze naar elkaar tedere brieven. August stelt haar gerust:”… ik ben jou getrouwd dus ik schaam me niet voor jou, wie is het voor wie  ik moet uitkijken…”, en hij maakt zich zorgen dat zij te triest is in tijden van periodieke scheiding: ”…dit soort  droefenis kan de gezondheid schade toe brengen en dat zal voor mij grote pijn doen…”.  Zij beantwoord met: grenzeloze liefde, vertrouwen en toewijding: ”…ik hebt geen grotere genoegen op de wereld dan kijken naar mijn koning in goede gezondheid, mijn weldoener…”, “…als Zijne Koninklijke Majesteit, Mijn Heer met mij is, voor wie zou ik bang moeten zijn….”. Zij ondertekent  haar brieven met: “… uw eeuwige slavin…” ,  “…uw nederig dienares..”. Als ik nu hun correspondentie lees moet ik denken aan de beschrijving van de echte liefde in een toneelstuk van Bertolt Brecht:

”….Ik wil te zijn  bij deze persoon, welke ik lief heb.

       Maakt me niet uit wat dat zal kosten,

       maakt me niet uit of dat mijn leven goed of slecht zal maken,

       maakt me niet uit of deze persoon mij lief heeft of niet.

       Alles wat ik wil, dat is dichtbij te zijn bij mijne geliefde "

 Uiteindelijk, dankzij de vastberadenheid van de koning en het publieke, gezonde verstand geeft het parlement in 1650, in ruil voor bepaalde privileges voor de adel, het groene licht voor de kroning. Voor Barbara is dat de echt zwanenzang. Zij was dodelijk ziek, ze had kanker aan haar vrouwelijke organen. Helaas, ondanks de persoonlijke verpleging van de koning, sterft Barbara op 6 mei, letterlijk in de armen van haar liefhebbende man